Siku kama kawaida - Een gewone dag

We zijn inmiddels een aantal dagen met elkaar op reis en trekken zo  ongeveer dag en nacht met elkaar op. Thuis lijkt het een soort van vervangend-gezinsleven; we eten samen, drinken samen, verhalen en ervaringen worden uitgewisseld en iedereen heeft daarin zijn/haar eigen rol.

Erik is min of meer onze gastheer, degene die  de omgeving, de taal en de mensen kent en ons daarin wil introduceren. Hij lijkt ook iedereen te kennen en vooral: iedereen lijkt ook hem te (her)kennen.

René fungeert  als de gezinsmanager, hij beheert de pot, zorgt voor de boodschappen en springt bij waar  nodig. In deze rol heeft hij ook de meeste vrijheid om het leven van alledag in een Tanzaniaans ziekenhuis te observeren en dit vast te leggen met de fotocamera. Gisteren heeft hij zijn leven in de waagschaal gelegd door na boodschappen gedaan te hebben in Sengerema, zich thuis te laten brengen achterop een motorfiets-taxi, beladen met tassen.

Henrike en Nicole staan in de groep inmiddels bekend als Jut en Jul. Zij delen een kamer en lijken zo ongeveer onafscheidelijk van elkaar. Daarbij hebben ze samen de grootste lol en produceren ook het meeste geluid in ons tijdelijk gezin. Terwijl ik dit schrijf zijn ze in de badkamer aan het douchen en klinkt de ene na de andere schaterlach door het huis. Onbevangen beleven ze de ene na de andere nieuwe ervaring in het ziekenhuis, welke ze dan weer enthousiast delen met de rest.

En dan Laura en Niek: de twee jonge dokters, die de ambitie hebben hier een leven op te bouwen en zeer betrokken zijn bij het ziekenhuis. Zij zijn samen met enkele anderen de motor achter de stichting Vrienden van Sengerema, die met gedoneerd geld projecten binnen het ziekenhuis financiert.

En ikzelf? Ik ben vooral blij weer terug te zijn op deze plek met goede herinneringen, bekenden van hier weer te zien en mij wederom te verbazen over een wereld die zo anders is dan de onze.

Er wordt prima voor ons gezorgd door Faidha, zij heeft de eerste dagen voor ons gekookt en onze kleren gewassen. Vanaf morgen zal Nelia het huishouden overnemen, vandaag kwam ze ons al even begroeten.

Nog even een kleine weergave van de badkamerfaciliteiten bij ons in huis: Dagelijks wordt er uiteraard gedoucht. De badkamer kent echter geen warm-watervoorziening. De douchebeurt begint daarom met het koken van water in een fluitketel; dan met de ketel naar de badkamer en het hete water mengen met koud water in een plastic teil; vervolgens in hurkzit in de badkuip en met een litermaat jezelf overgieten met het warme water. Het hele ritueel duurt inclusief inzepen nog geen 5 minuten en kost hooguit 10 liter water. Zeer milieuvriendelijk en tijd-efficiënt dus!

Het is inmiddels middernacht, wanneer ik deze weblog aan het uploaden ben. Tijd om te gaan slapen.

Usiku njema!

P.S.: aan Jiska: de badkamerfoto bij kaarslicht moet nog even wachten...